κρηπιδώνω

(Α κρηπιδῶ, -όω) [κρηπίς (Ι)]

1. κατασκευάζω κρηπίδα, φτειάχνω θεμέλια («τὸ δὲ χωρίον, ἐν ᾧ ἐσκήνησε, λίθοις τετραπέδοις ἐκρηπίδωσε», Δίων Κάσα)

2. κατασκευάζω προκυμαία

αρχ.

1. εφοδιάζω κάποιον με υποδήματα

2. παθ. κρηπιδοῡμαι, -όομαι

α) βάζω τα παπούτσια μου

β) βασίζομαι, στηρίζομαι σε κάποιον («κατ' ἐπιδημίαν τις ἐν Σπάρτη κρηπιδούμενος ὀρθὸς ἐπὶ θατέρου σκέλους», Πλούτ.).